Archive for 2016

Ku: Miskar Kariti

Mang Mahdi meureunan tas nganjuk kopi jeung ududeun ti warungna Mamah Léa. Ditaranya ku barudak lalaki anyar gedé jeung nu rada umuran, anu arék arindit nguseup ka talaga Bendungan Jatigedé.

“Mulih ti warung, Mang?” ceuk barudak, méh bareng.

“Iiihh, keliatanyé! Émangnyé dari mané? Képo banget, ih!” jawab Mang Mahdi, sora jeung pok-pokanana kawas awéwé. Leumpangna deuih, bujurna maké diungkal-angkil bari jeung digubay-géboykeun sagala. Barudak aranéheun. Teu ti biasana teu ti sasarina. Naha Mang Mahdi téh ngahaja ngabojég atawa kumaha? Geuning, nya? Pan, tara kitu!

Mang Mahdi téh salah saurang tomas pamuda pangdihalargaanana ku balaréa di lemburna. Kolot, budak, awéwe, lalaki, alajrih ka manéhna. Samalah manéhna pisan anu panggalakna curak-carék ka sakabéh. Sing eucreug, ulah migawé teu uni, urang téh jelema aya tetekonna, urang téh jelema ngagem agama! Ogé manéhna paling sangeukeun lamun neuleu barudak lalaki atawa lalaki déwasa anu paripolahna kawas awéwé pisan. Kari-kari, ayeuna, manéha anu samodél kitu! Boa-boa, aya naon ku hanteu, yeuh? Kudu ditulungan! Barudak tinggerendeng.

Enyaan. Dina kaayaan nyalsé. Saurang budak lalaki rada umuran datang ka imahna Mang Mahdi, mun nyusul kana rundayanana anu kolot dapur téh, kapiincuna pisan Mang Mahdi. Manéhna nanyakeun alatanana, pangna, Mang Mahdi jadi kawas kitu.

Simanahoréng. Waktu Mang Mahdi rarieut, pas teu boga duit sapésér ményon acan jangeun meuli obat rarieut, jig ka tatanggana, Bi Adé. Susuganan Bi Adé boga sisimpenan obat rarieut sasiki mah, engké digantian atawa dipénta pisan.

Ceuk Mang Mahdi, Bi Adé langsung nyokot tina kotak obatna pisan, anu naklok dina dingding tembok imahna, mikeun obat rarieutna. Ngan, pél téh geus buligir, teu dibungkus sakumaha bungkus obat umumna ti dituna. Sodakoh karana Alloh, ceuk Bi Adé téh. Nginum obatna ogé, ceuk Mang Mahdi, di imahna Bi Adé pisan.

Untungna baé, ceunah ceuk Bi Adé, éta obat téh dosisna matak téréh cageur. Éta waé Bi Adé ti nyikikik, nepi ka akey-akeyan téh bari ngabayangkeun paripolah Mang Mahdi jadi kawas kitu. Bi Adé ngaku, nyokot pél tina kotak obatna téh teu ditingali heula obat naon-naonna, langsung dibikeun waé ka Mang Mahdi. Kitu deui Mang Mahdi, ku percaya téa, obat anu mangrupa pél téh teu dititénan heula obat naon-naonna, langsung waé di inum. Caina ogé apanan ti Bi Adé kénéh.

Jadi pél anu dibikeun ku Bi Adé, diinum ku Mang Mahdi téh obat ngalancarkeun datang bulan? “Paingan, aki harita, ku kabina-bina kagodana hayang ngangkil-ngangkilkeun jeung ngagubay-géboykeun bujur dina mangsa leumpang! Untungna sakeudeung, duh! Alhamdulillah!”

“Tos kadaluarsa panginten, Ki, obat datang bulanna!”

“Heu-euh meureun!” Mang Mahdi jeung kapiincuna, tingarakey, saleuseurian. 💋 💑👪

Wrote by Miskar Kariti

Sakolébat, hayang ngadagoran baé ka saurang-saurangna jelema anu ngaharina, ngagareuhgeuykeun kuring jeung ka jelema-jelema anu nyarebut banci.

Nganuhunkeun ka Nu Nyiptakeun Kaéndahan. Mamanawian teu kalebet agul. Biwir kuring diciptakeun beureum ku Nu Nyiptakeun. Bagja. Da, kaum awéwé mah harayangeun miboga biwir beureum bawa ti kudrat téh. Remen diparuji bari ditarungtungan, “Mani hayang, ih, biwir beureum ti dituna!”

Paingan ceuk kolot. Lamun meunang pamuji, tong hélok, bakal meunang panghina. Enya baé. Panghinaanana téh, disarebut banci ku nu saluhureun jeung panggeuhgeuyan babaturan, ti anu sajinis. Lalaki sarua jeung kuring. Lamun tas barangdahar anu lalada, beureumna biwir katembong pisan. Disarebut, “Siga maung tas ngahakan domba!”, ogé, “Kawas banci baé sia mah, maké lipstik!”

Ka béh dieuna, mangsa kuring layak nikah, kaalaman deui jadi panggeuhgeuyan. Waktu kuring “mudik”, arék jumaahan, digareuhgeuykeun barudak lalaki anu teu warawuh. Indit ka masjid jami téh leumpang, rumasa teu boga tutumpakan. Deukeut jalan ngolécér paamprok jeung barudak lalaki anu barijil ti gang. Ngan maranéhna henteu saringkil jiga kuring arék jumaahan. Teu euleum-euleum ngagareuhgeuykeunana nepi ka tingarakey, ngarehkey saleuseurian kawas anu eukeur papanggih jeung nikmat seuri. Ngarasa lucu meureun, ningali kuring arék indit jumaahan biwir kuring beureum. Maranéhna saleuseurianana téh bari ngaromong, bari tutunjuk. Narunjuk biwir kuring. Anu ceuk maranéhna beureumna biwir kuring téh maké lipstik.

Sakolébat, hayang ngadagoran baé ka saurang-saurangna jelema anu ngaharina, ngagareuhgeuykeun kuring jeung ka jelema-jelema anu nyarebut banci. Ogé ka sababaraha urang mangkeluk barudak lalaki kawas ayeuna.

Kaambek kalempéskeun ku gerentesna haté, apanan ngaranna ogé diajar takwa, diajar iklas. Jeung deui ngaranna ogé apanan jelema atawa barudak pisan, meureunan maranéhna acan tepi ngabédakeun tina tetempoanana ka nu kumaha biwir beureum aseli ti dituna bawa ti kudrat, nu kumaha biwir beureum palsu ku pulas. Ongkoh apanan kuring téh arék diajar takwa, diajar iklas, arék diajar solat jumaahan. Teu kudu, kaambek téh ngajadi siga kitu.❤

Wrote by Miskar Kariti

Unggal kentreung, mangsa kapoékan, jiwa ngagebeg. Sedih bobogohan jeung nalangsa. Ras paripolah, sieun tamiang meulit ka bitis.

“Naon hartina paribasa tamiang meulit ka bitis téh, jeung naha maké jebul paribasa jiga kitu, Mang?” Ceuk Dani ka Mang Uné.

“Teuing, tah! Meureun! Baheula, pangna bijil paribasa siga kitu téh, karuhun urang pepelakan. Salah sahijina, meureun, melak tamiang. Ari tamiang téh, awi leutik anu gedéna kurang leuwih sagedé jempol leungeun, atawa jempol suku. Ipis dagingna, pararanjang ruasanana. Tamiang osok dijarieun suling, bangsing, ulakan, taropong, sumpit paragi nyarumpit manuk atawa héwan séjénna. Taropong téh parabot anu dijerona maké suryakanta paragi ngéker nu jarauh supaya tétéla saperti ningali ti kadeukeutan. Ari ulakan, meureun jaman ninun baheula, gogolong kantéh nu bangunna jiga songsong paragi niup seuneu. Tah, sakabéh awi téh aya kulit luarna, lamun geus papisah jeung dagingna, osok disarebut hinis, ceuk Mamang éta mah! Ari anu ngarana hinis apanan éta téh lamun miceunna sing baé, picilakaeun. Jangji lung, jangji nunda, atawa poho pisan. Kaidek, kacekel nyolédat matak raheut. Meureun, harita, karuhun mangsa arék melak tamiang, nigasanana kurang rapih. Sanggeus tamiang dipelakeun, karuhun urang tisolédat atawa kabadug, kagaris ku suku, ku bitis nepi ka basana meulit kana bitis. Serewik baé meureun hinisna atawa cungcung tapak nigasanana anu teu sina mintul, dirapihan téa, nurih bitisna, raheut wéh, bisa gudawang bisa ukur baé. Apanan raheut ku hinis atawa katojos ku tamiang mah jeung sabangsaning awi lianna, peurihna kabina-bina. Kitu, meureun!” Jawab Mang Uné, bari ngucurkeun cai tina gelas, urut nginumna, ka nu durukan anu arék ngabebela.

“Tapi, bisa ogé kieu, Mang, karuhun urang téh atawa urangna pisan ngala tamiang. Beunang nuar, arék ditatasan, ku balangahna urang, suku urang tikedewet kana tangkalna, atawa congona, antukna suku kajiret, jadi raheut ku hinisna. Meureun ngaranna ogé balangah, ngidek idekeun ngidekeunana henteu pas ka nu iidekanana, jeung deui anu kaidekna henteu pas ka nu kaidekna. Deuih sanajan enya titih, rintih, tigin ogé apanan ari geus kuduna raheut mah, nya raheut baé!” Ceuk Dani nambahan, bari panon tetep manco ka nu haseup durukan, nu lungkay-lingkey muru langit, jiga lukisan.

“Ceuk Ujang, bieu, asa kungsi maca dina kamus?”

“Enya! Ngan, hartina, lebeng!” Jawab Dani.

“Kurang leuwih hartina malindes ka diri sorangan, cilaka ku polah sorangan, sorangan anu nyaritakeun kagoréngan batur, tapi sorangan anu meunang wiwirangna! Yu, ah, nuluykeun ngaronda!”

Unggal kentreung, mangsa kapoékan, jiwa ngagebeg. Sedih bobogohan jeung nalangsa. Ras paripolah, sieun tamiang meulit ka bitis. 😢 💕

Tina satatus Facebook Miskar Kariti

Wrote by Miskar Kariti

Awak asa ngoléang dina asa ngajengkang. Di jero lalakon. Hirupna katimburuan. Dina pakaitna haté. Ceungceuman reujeung ceungceuman. Duh ....

Kanyeri haté anjeun meureun tina kateuengeuhan kuring. Kuring arék bener-bener miharep anjeun jadi batur hirup, laki-rabi sakumaha syariat. Lain ti mangsa harita baé, waktu anjeun balik sakola ngaboncéng babaturan lalaki anjeun, laju kuring nyieun status yén kuring timburu ku polah anjeun. Anjeun narima. Saterusna ngarobah sikep, pro ka kuring. Kuring geus lila miharep anjeun jadi batur hirup, kuring geus lila mikabogoh anjeun.

Ti kajadian harita kuring arék engab-engab baé, bener-bener dogmol datang nyarita ka anjeun dina kieuna, ngan ngaragangan ku can tamat sakola téa, bisi anjeun kaganggu, jeung réa-réa deui. Laju kuring ngirimkeun foto anjeun nu maké kabaya biru nu dijieun wallpaper ku kuring, harita kuring ngagunakeun Windows XP Profesional. Anjeun nyebut ka kuring Abang, pikeun kuring mani asa enya baé geus jadi salaki anjeun.

Sajalan jeung anjeun sakola nepi ka tamatna, kuring tihothat diajar tulas-tulis deui anu ti baheula sering katunda. Kabéhdieunakeun ngaran kuring mimiti nginternasional, alatan pupuisian kuring nu munggaran “Gagak Pembawa Berita” di Kompasiana, minangka réa nu maca. Jeung dina facebook réa wanoja anu harayang wanoh jeung kuring. Ogé di antarana kaasup sering, teuing jiwa wanoja éta eukeur dina kayaan kumaha da cenah ngakuna ti Tanjungpriuk, Jakarta, nelepon kana telepon selulér kuring, hayang ngawangkong “curhat” tabuh sawelas peuting nu lain mangsana aya kapereluan ka jelema anu acan wanoh, acan loma pisan jeung kuring. Kabéhdieunakeun tara dilayanan. Pikiran kuring jadi asa rariweuh teu puguh.

Teu nyangka tina kateuengeuhan kuring wet kieu jadina. Sanggeus anjeun tamat sakola anjeun nyaba tur meunang pagawéan. Anjeun nyieun deui akun facebook, ceuk anjeun akun anyar ieu akun wawakil diri kuring anu engké, anu ayeuna eukeur digunakeun mah arék dibikeun ka adi kuring, akun anu kuring mah nya anu anyar ayeuna! Dina akun anu anyar, anjeun réa ngunggah foto reureujeungan jeung hiji lalaki anu sama sakali lalakina kuring teu wawuh, samalah anjeun geus poho ka aurat sorangan, di calana, baju terusan nengahan pingping sagala, jeung sajabana. Éta mah arék hasil éditan, arék aslina kalakuan anjeun miboga peta kitu terserah anjeun. Sakabéhna polah kitu téh ngabalukarkeun kuring asa diduruk.

Kuring nyabar-nyabar sorangan jeung sadar kana kaayaan jasad atawa harta kuring, da mémang enya kaayaan kuring geus kolot, jadi jelema teu boga. Kuring ngéléhan. Tug ka mangsa anjeun gering, nu fotona diunggah kana facebook. Sabenerna nempo foto anjeun eukeur gering katunggaraan jasad, dina leungeun anjeun ditanceban jarum infus, kuring ceurik hareupeun monitor komputer, bari ngadungakeun sing téréh cageur. Da, ari haté leutik mah sakumaha cita-cita kuring baheula tetep miharep anjeun, hayang nikah jeung anjeun nanjeurkeun syariat ngahiji hirup laki-rabi. Laju jangeun minuhan kasumangetan anjeun cageur dina jero uubar, kuring ngirimkeun deui foto anjeun anu eukeur nahan kanyeri anu dijieun wallpaper deui dina dekstop anyar Windows 10 Pro kuring.

Cenah ceuk anjeun rék mamayu di lembur. Kuring nempo bari jeung teu barang bawa, bari jeung teu barang béré pisan jangeun mamayu anjeun. Lain teu hayang, ngan sieun ku anjeun dipiceun. Jeung lain pédah aya “kacurigaan”, laju kuring nempo akibatna atawa ngayakinkeun tanda-tanda kaayaanana awak anjeun jiga kumaha, duméh dina foto-foto facebook anjeun réa ngunggah polah eukeur bobogohan, eukeur paduduaan jeung lalaki sakumaha umumna polah halal pamajikan jeung salakina. Pikeun awak awéwé, tanda-tanda geus migawé atawa digarap dipigawé dirina ku lalaki, nyata akibatna katempo pisan. Nempo kuring lain ka dinya jigna. Henteu, teu kitu. Teu ka dinya jigna. Hampura kuring.

Anjeun ngagem agama. Anjeun miboga ahlak anu akur jeung syariat. Kuring percaya. Anjeun bakal tetep ngajaga kasucian diri anjeun ti kacampuran lalaki di luar hukum nikah. Anu cenah diri suci téh jangeun salaki anjeun anu puguh kahalalanana sakumaha syariat. Sabanerna, sakabéhna, jangeun anjeun-anjeun kénéh. Bakal karasakeun salila anjeun hirup di dunya, jeung bakal karasakeun ku anjeun engké di ahérat.

Mun téa mah anjeun ngabales kana tina kateuengeuhan kuring téa, pék téh teuing. Da kuring mah, polah kitu téh, tur “hahah-hihih” ka wanoja téh ukur di dumay ku nyangkaruk ku ayana respect dina haté ka babaturan dumay awéwé. Ari anjeun mah saenyana pisan dipilampah dina kieuna. Hampura kuring nulis status wangunna kieu téh lantaran kuring jelema biasa, nu pasti ngecebur migawé kasalahan, aya kangéwa, aya kaambek, lain meureun deui kana pasti uteuk kuring kacampuran ku pitenah mah aya, sering jeung eukeur. Jeung hampura kateuengeuhan kuring ka tukang-tukang. Mun arék, hayu urang bareng atawa babarengan ngoméan tingkah laku tina katimburuan urang duaan. Innaalillaahi wainnaa ilaaihi rojiuun. Susuganan tina masalah urang duaan ieu, ngajadi pieunteungeun jeung kapetik ogé mangpaatna ku dulur-dulur urang anu eukeur milampah anu eukeur ngarandapan kajadian sarupa kieu. 💓

Tina status facebook Miskar Kariti

Wrote by Miskar Kariti

Kang Déni di rohangan kulawarga hareupeun kamar saréna, eukeur ngalayanan nu nelepon kana telepon selulérna. Teu nyahoeun di jero kamar saréna anu pantona muka téh aya pamajikanana, Ceu Kékém, eukeur nilepan papakéan anu anyar dijaitan.

“Ah, pokona mah Aa mah, bogoh baé! Bogoh nya bogoh, badé dikumahakeun? Cindekna cinta wéh lah ka Nénéng téh! Badé Nénéng ganjlung yuswa langkung ngora ti Aa, badé yuswa Nénéng saluhureun Aa pisan, badé pangagaduhna, badé pendidikanana, badé sareng sajabina baé lah, hé hé hé .... Aa tetep cindek bogohna, cindek cinta Aa ka Nénéng! Hanya Nénéng seorang lah pokonya mah walaupun bagaimanapun keadaan Nénéng sedang sakit atau tidak sekalipun! Muah! Muah! Muah!” pokna.

Ari Ceu Kékém, dihenteu-henteu ogé ngadéngékeun caritaan salakina kitu pisan. Pok nanya, ti dituna mah jeujeuhan, “Ih, ari Aa nyarios sareng saha sareng ka saha deuih éta téh?”

Heu, Kang Déni téa atuh bungaok wanoja abégé kelas tinggi “musang berbulu domba”, pinter baé apanan alesanana téh, “Hé hé ... ih, ari Mamah, Aa nuju maos ieu status dongéng, facebook Mang Miskar Kariti, seueur pikaseurieunana, seueur pikasebeleunana, seueur nyindiranana deuih!” jawabna.

Ari budak awéwé anu nelepon ka Kang Déni, abégé anu bisa dibeuli taeunna saharita kurutak asal puguh jangjian pitempateunana ..., nyikikik, “Hi hi hi! Ih, pinter pisan alesan ka Si Étéhna! Kumaha engké abdi upami cios janten garwa Aa? Ih, makan hati!” pokna.

“Oh, tidak atuh! Biasa, Si Kaka sayang sama Aa. Pokonya Aa tidak akan menyakiti, tidak akan ada perakalan, tentu bakal tetap setia, dong!” jawabna.

Ceu Kékém nu taya kacurigaan pisan ka nu jadi salakina, pok nanya deui, “Naha asa kirang nyambung A, dialoh dongéng status Mang Miskar Kariti téh?”

“Ah, dasarna Mang Miskar Kariti baé panginten, barang damel status dongéngna téh, osok dibalégod-balégodkeun, judul sareng matérina téh arang nyambung, arang sinkron, sakapeung mah osok hésé pisan dihartikeunana!” jawabna salsé jeung tiis. Ceu Kékém salsé jeung tiis deuih. Samalah muji sukur ka Nu Mahaagung, dipaparin salaki atawa imam laki-rabina alus kabina-bina. Acan perenah ngareungeu béja atawa katempo ku panonna sorangan Kang Déni salingkuh atawa ngaguyer jeung awéwé séjén nu teu puguh kahalalanana, sanajan Kang Déni kaasup golongan lalaki kasép, ceuk Ceu Kékém. 💗

Tina status facebook Miskar Kariti.

Wrote by Miskar Kariti

Tina nu kaalaman, taun sabaraha, poho, pokona saméméh loma jeung “dumay”. Mangsa kuring kasebut “duda haneut”, naksir hiji awéwé, nyarita enya-enya ka indung-bapana miharep anakna, Si Manéhna téa. Kolotna ngajawab, Si Nyai arék dituluykeun sakola, arék sakola heula moal wara nikah atawa ditikahkeun. Kuring teu ngarep-ngarep. Ceuk haté, “lain jodo”, meureun. Ganti bulan, dina taun harita kénéh pisan, Si Manéhna nikah jeung nu lian. Matak nyeri haté mun digegedékeun. Kaubaran ku caritaan kolot, jodo, pati, bagja, cilaka, aya anu ngatur, nya Nu Maha Ngatur, Alloh SWT.

Pikeun kuring teu hanjakal. Ngan, manghanjakalkeun ka maranéhna. Jalma nyangking ageman (agama), wet mikaresep bohong. Naha teu blak-blakan? Sanajan ngadéngéna ngajelegér lir sora gelap nu matak ngagebeg reuwas tepikeun ka luncat tina pangdiukan, insyaalloh pikeun kuring moal arék nanaon. Kuring kudu bener-bener “jantan” jeung diajar narima, narimakeun bagja diri. Moal tepikeun ka nyegat lalakina kalawan dipergasa ditandasa. Ogé lamun enya téa mah kuring ngarep-ngarep, ngadagoan anak manéhna tamat sakolana atawa tamat kuliahna, lamun terus terang kayaanana mah meureun moal tepikeun ka ngadon cinutrung ngalelengkur, moal tepikeun ka ngadon cingogo nagog ngadago-dago.

Akibat kawas kajadian nu karandapan, supaya dosa urang teu nambahan atawa teu kasebut ku tukang guguyon “doraka nungtut”, Si Awéwé atawa kolotna pisan kudu nerangkeun terus terang ka anu miharepna, ka nu miharep anakna. Punten baé Otong, Encép, Si Nyai téh, Si Enéng téh, atawa naon baé lah sesebutan di kulawargana ka anakna atawa ka dirina, tos gaduh calon atawa tos aya calonna. Ulah tepikeun ka aya dingding keliran, akon-akon, alesan, “perakalaan” téa. Arék sakola heula lah, badé diteraskeun sakola lah, badé kuliah heula lah, badé damel heula lah, jeung sajabana. Ku kitu meureun dosa bakal nambahan, jeung meureun deui “doraka nungtut” téa saeutikna aya jeung meureun bakal karandapan ku dirina. Terangkeun baé blak-blakan ulah aya anu disumput-sumput, ulah aya anu didingding kelir. Sok komo maké basa siloka. Tong ngagunakeun basa siloka, béjér béaskeun baé sajalantrahna, da réa kénéh jalma anu kurang nyaho, anu kurang ngarti, anu kurang bisa mesék jeung ngalarapkeunana basa siloka. Blak-blakan baé sajalantrahna téa, anak kuring téh, Si Nyai téh, abdi téh, kuring téh geus boga calon salaki, anak kuring téh geus boga pisalakieun, hampura Ema/Bapa geus aya pisalakieunana Si Nyai téh, Cép, upamana.

Hampura nyieun status rupa kieu, susuganan saréréa ngalakonan kahirupan dina “kedamaian”, jeung “meminimalkan” pacogrégan urang jeung urang. Panuhun “jangan menanam kebencian” ka sing saha baé, sanajan ka anak, ka pamajikan, ka mitoha, ka kolot sorangan ogé.

Tina status facebook Miskar Kariti.

Wrote by Miskar Kariti

Ku: Miskar Kariti

Mamang: “Bosen macaan koran on line, wartana ngan pulitik jeung pulitik baé! Masih rada mending ari pulitikna lain ngakalan mindahkeun duit nagara kana sakuna atawa kolompokna mah. Ieu mah, heu-euh, ngan ngararanut baé pulitik anu kararitu lah! Ararinsap sia téh atuh, sakali baé mah! Heug, sok atuh deuih warta dina koran téh ulah ngan anu kararitu baé! Bosen! Sakali waktu mah, atuh, ngawartakeun nu ngabarenahan jalan di wewengkon mana baé di sakuliah Indonésia. Atawa husus wewengkon Bendungan Jatigede atawa daérah-daérah anu karareuna ku dampakna. Geura jalan pangalihan lalu-lintas jalan raya Wado-Sumedang, mangsa harita, balalajréd kénéh. Jeung anu disebut Jalan Lingkar jangeun jalan provinsi, ceunah ogé, gaganti jalan raya Wado-Sumedang anu ka keueum téa, atuh majar geus anggeus tanpa ekses jeung saterusna! Geuning? Tepi ka ayeuna teu anggeus-anggeus kontruksina teu patén-patén, kumaha éta téh? Atuh majar palalinter urang dieu téh?”

Alo: “Sabar, Mang! Upami téa mah wartawan aya ketakna ka nu perkawis éta, da, baroseneun sareng arisineun hantem baé ngawartakeun pangwangunan jalan anu ambrol terus mah! Pangémutna atuh arék hantem baé ngawarta-wartakeun pangwangunan anu henteu anggeus-anggeus, jalan upamina!"

Mamang: “Ah, keuheul atuda ti baheula! Malikir atuh! Buru-buru atuh ti ayeuna kénéh! Mun enya téa mah arék ngawangun daérah kunjungan wisata, husus pikeun Bendungan Jatigedé sakabéh aksés bébérés jeung naon kuhanteuna! Meungpeung can réa anu dararatang!"

Alo: “Mang, midamel jalan, ngalusan jalan sareng anu sanésna saleresna tos dikawitan ti kapungkur! Tos, der! Nuju dipaju, nuju dikeureuyeuh! Nanging, sanés ti lembur urang heula! Nya, tiasa baé ti palih kalér, ti caket damna, ti mana heula anu dianggap pararenting, upamina, sareng sajabina! Matak ogé, Mamang kedah ludag, jarambah, tong mung aangkatan téh di lembur waé!”

Mamang: “Ari sia! Mamatahan sia téh ka aing? Sia ogé ukur ceunah, ukur ceuk, ukur cék, ukur béja! Da, aing tara neuleu sia iincahan! Ari ukur meureun mah tong dibébéjakeun ka aing lah! Bisi ku aing ditampiling, didagor tah caréham, babatok téh! Aing moal ngareungeu béja anu sacara kitu! Aing moal nganggap kana béja anu kurang puguh, nu ukur ngahasut rahayat sangkan cararicing, dipépéndé ku catur nu euweuh bukur! Aing moal hormat ka jelema-jelema anu sarupa kitu, sanajan maranéhna pamaréntah dititah ngokolakeun rupaning nu aya di nagara ku rahayat ku urang sararéa, ari tanpa bukur mah! Jeung deui, sia ongkoh, tong asa kasindiran ku aing! Hampura ditinggalkeun, aing loba kénéh benahaneun!"

Alo: “..., ~ @ # 100%! Kabedegongan aya waé, diumbar waé, abong ruruntuk jeger! Samarukna kumaha, Mang, Mang, ari jadi pamaréntah! Eh, Nun Gusti hapunten pun paman nu ngumbar waé kabedegongan, gurat batu, ngajanten hampuraeun kanggo abdi-abdi sadaya!”

Minangka disampurnakeun tina status facebook Miskar Kariti

Wrote by Miskar Kariti

Ku: Miskar Kariti

+: “Yeuh, terus terang, Aki mah paling keuheul ka jelema polontong atawa anu ngahaja popolontong téh, hayang mabuk baé tah, ku popongkol! Bisi sararéa harayang nyaho, Aki ogé ngora heula! Aki ogé ngabaragajul heula, teu eucreug heula, kawas ilalaing ayeuna! Hanteu hol tawa jol jadi aki-aki baé! Yeuh! Sanajan Aki teu sakola, sanajan Aki baheula tingkah laku kawas kitu ogé, Aki tetep nyaho tata krama! Ngan rumasa hésé pisan mun diterapkeunana ka omongan atawa kana tulisan. Pikeun Aki hésé ngucapkeunana, hésé nuliskeunana kekecapanana! Nya, hiji-hijina jalan, rengkuh nu ditempuh, dibarengan ku saeutik seuri!”

-: “Ké, punten pisan, Ki! Bilih baé aya salah sawiosna di dieu atanapi saha baé jalmina anu dipimaksad ku Aki? Bilih kalebet asuhan abdi, boh bilih deui kalebet asuhanana réréncangan abdi, insyaalloh ku abdi dididik sareng didugikeun ka réréncangan abdi anu ngasuhna, Ki!”

+: “Tah Si ..., ké! Saha geuning incuna Bah Diding nu imahna palebah péngkolan nu jalanna nanjak saeutik téh? Laahhh ..., deukeut tangkal buah téa geuning imahna téh? Tah, éta budak téh, leumpangna, leungeunna éstuning mébér baé jiga ngahaja disérékébéngbéngkeun! Jiga ngahaja ngajago ka Aki! Mani hayang ngawejek, tah, ka éta budak, popolontong pisan! Hehhh!”

-: “Oh ... éta mah Dadi, Ki, putrana Pa Guru Rusdi! Ari Dadi mah murangkalih saé, jalmi saé! Saémut abdi henteu sapertos anu dicarioskeun ku Aki nembé! Leres pisan mapahna, pananganana téh sok semu dibébérkeun, anjeunna sanés kagungan maksad jejegeran atanapi popolontong, Ki. Anjeunna téh tos badé saminggon kuyar-kiyir lalandong jalan, alatan kadua kélékna bisul, Ki!”

+: “Kutan? Boro, cékéng, rék diképrét sakali mah, tuman popolontong ka kolot! Eh, enya .... Mun kitu mah atuh, Aki, pangbéjakeun baé ka manéhna meungpeung Lebaran kénéh, hampura Aki, kituh, geus nyangka goréng ka manéhna!”

("Naaa ..., matak ogé, Ki, Ki, Ki ...!")

Tina Status Facebook Miskar Kariti

Wrote by Miskar Kariti

Minangka Pangténarna

Padaringan

Tarjamahkeun